عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: دولت در روزهای گذشته از حیث بعضی عملکردها یا سیاست های اقتصادی مورد انتقاد جدی حتی طرفدارانش قرار داشت. بطوری که می توان گفت ن
عباس عبدی: کسانی که می گویند از رای خود پشیمانند، مفهوم سیاست را نمی دانند
عبارات مهم : سياست
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: دولت در روزهای گذشته از حیث بعضی عملکردها یا سیاست های اقتصادی مورد انتقاد جدی حتی طرفدارانش قرار داشت. بطوری که می توان گفت نوعی نهضت سیاسی شکل گرفت که می توان آن را در ذیل عنوان «من پشیمان می شوم، بعد هستم!» صورت بندی کرد.
کسانی که می گویند از رای خود پشیمانند، مفهوم سیاست را نمی دانند / عباس عبدی
برخي حتي پا را فراتر گذاشتند و مدعي شدند كه فريب خورده اند. و اينها همه نشانه اي از نارسايي هاي سياست نزد كنشگران جامعه ما است.
البته بسياري از اين بیانات مقطعي و گذراست ولي در هر حال عوارض خود را دارد. كساني كه از راي ٢٩ ارديبهشت خود اظهار پشيماني مي كنند، دچار همان اشتباهي مي شوند كه برخي سياستگذاران دولتي مرتكب مي شوند. هر دو طرف گمان مي كنند دولت و رياست جمهوري يك خودروي آماده اي است كه رانندگي آن بعد از انتخابات تحويل فرد پيروز مي شود و اوست كه مي تواند ماشین را به هر جايي كه خواست براند.ادبيات هر دو طرف نيز كمابيش چنين برداشتي را تاييد مي كند.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: دولت در روزهای گذشته از حیث بعضی عملکردها یا سیاست های اقتصادی مورد انتقاد جدی حتی طرفدارانش قرار داشت. بطوری که می توان گفت ن
دولت و رييس جمهور گمان مي كنند كه بعد از انتخابات مي توانند به درون ادارات دولتي خزيده شوند و هر تصميمي را كه درخواست کردند اتخاذ كنند. مردم هم چاره اي جز حمايت ندارند، چون پيشاپيش راي داده و حمايت خود را ابراز كرده اند. اين بخش از مردم راي دهنده كه فوري پشيمان مي شوند نيز دقيقا همين تصور را دارند. آنان به بیانات انتخاباتي نامزد مورد حمايت خود اعتماد مي كنند. بعد از يك ساعت در صف ايستادن و انداختن يك راي گمان مي كنند كليد خودروي موفقيت را به دست رييس جمهور داده اند و از حالا به بعد اوست كه بايد به تنهايي يا با همراهي همكارانش تمامي وعده هاي داده شده است را در نخستين وقت برآورد كند.
اين نگاه نزد هر دو طرف به بن بست مي رسد، همچنان كه در مورد دولت موجود رسيده هست. چرا؟ ريشه اين مشكل از آنجا ناشي مي شود كه طرفين نگاه اداري به مفهوم سياست دارند. در حالي كه سياست را نمي توان در قالب اداري محدود كرد. سياست بيش از هر چيز بسيج نيرو براي تحقق نشانه هست. دولت ها بيش از اينكه نيازمند منابع مالي براي تحقق اهداف و برنامه هايشان باشند، نيازمند بسيج نيروهاي طرفدار خود در پيشبرد مسير سياست هستند.ركن سياست، مشاركت هست. در حالي كه در شرکت بروكراتيك، مشاركت بي معنا يا حداقل بسيار كمرنگ است.
يك سياستمدار برجسته سياستمداري نيست كه بهترين تصميم را روي كاغذ بگيرد. بهترين سياستمدار كسي است كه اين تصميم را از دل طرفدارانش بيرون بكشد، گويي كه تصميم را آنان اتخاذ كرده اند. افول و سقوط سياستمداران از روزي شروع مي شود كه با طرفداران پاي كار خودش قطع ارتباط كند، به طوري كه آنان در شكل گيري هيچ تصميمي حضور و مشاركت نداشته باشند. مشكل مهم اين است كه راي دادن مثل خريد و فروش نيست كه نامزد رياست جمهوري برنامه اي عرضه كند و ما نيز با راي خود آن را بخريم، سپس منتظر تحويل كالا باشيم.
کسانی که می گویند از رای خود پشیمانند، مفهوم سیاست را نمی دانند / عباس عبدی
راي دادن نوعي از شركت در امر سياسي هست. از اين رو بعد از پيروزي، تازه اول كار است و هر دو طرف در كنار يكديگر و با مشاركت و همكاري هم بايد اقدام به پيشبرد اهداف كنند. قطع ارتباط ميان آنان ماهيت امر سياسي را دچار اختلال مي كند و نتيجه به طور قطع شكست است.
نگاه دولت به انتصابات و مديريت اقتصادي جامعه، نگاهي بروكراتيك هست. همانطور كه در يك كارخانه مي توانيم هر كس را معاون يا مدير خود كنيم، گمان مي كنيم كه در دولت نيز قادر به انجام چنين كاري هستيم. البته قادر هستيم ولي بايد منتظر تبعات آن نيز باشيم. هنگامي كه علی رغم نظر قاطبه اقتصاددانان كسي را مصدر كار مي كنيم، در ابتدا و به ظاهر مشكلي پيش نمي آيد ولي هنگامي كه نخستين تصميم مناقشه برانگيز را به دور از مشاركت نخبگان اتخاذ مي كند، به يكباره سيل تهاجم عليه آن فرد و تصميم او سرازير مي شود و گمان مي كنيم كه اين كار توطئه مخالفان هست، در حالي كه چنين نيست، اين محصول قطع ارتباط با جامعه و نخبگان و حاميان دولت هست. اگر اين رابطه برقرار باشد، حتي تصميمات ضعيف نيز مورد حمايت قرار مي گيرند و اگر اين رابطه قطع شود، بهترين تصميمات نيز ممكن است با مخالفت مواجه شوند.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: دولت در روزهای گذشته از حیث بعضی عملکردها یا سیاست های اقتصادی مورد انتقاد جدی حتی طرفدارانش قرار داشت. بطوری که می توان گفت ن
اشتباه طرف برابر نيز به نحوي بازتاب همين خطاي راهبردي هست. گمان مي كنند، دولت ها بدون حضور و مشاركت آنان بايد در نخستين وقت هر وعده اي را برآورده كنند و حتي توجه نمي كنند كه بسياري از اين وعده ها را نبايد جدي مي گرفتند تا امروز خيال نكنند كه فريب خورده اند.
راي دهندگان به ويژه در ايران بايد توجه كنند كه گزینش آنان، گزینش براي حضور خودشان هست. قرار نيست كه رييس جمهور يا دولت بي اشكال باشد. بلكه مساله راي دهنده اين است كه بتواند استمرار حضور سياسي و اجتماعي خود را تضمين و آن دسته از كارهاي دولت را كه نمي پسندد نقد كند. همين كه امروز مي توانيم با مخالفت و نقد خود بر نهايي شدن يك تصميم اثر بگذاريم، به معناي آن است كه در انتخابات درست عمل كرده ايم.
کسانی که می گویند از رای خود پشیمانند، مفهوم سیاست را نمی دانند / عباس عبدی
سياست هيچگاه از تصميمات نادرست و نابخردانه خالي نخواهد شد. لذا وجود چنين تصميماتي به منزله پايان سياست نيست، بلكه پايان سياست هنگامي است كه نتوانيم راجع به اين تصميمات و سياست ها نقد كنيم. كساني كه مي گويند پشيمان شده است اند، بيش از آنكه بدذاتي يا ناتواني راي گيرنده را اثبات كنند، كم اطلاعي و درك نادرست خود از سياست را اثبات و اعلام كرده اند.
از رايي كه در ارديبهشت ١٣٩٦ داديم، دفاع مي كنيم و به خوبي مي دانيم كه چه تصميم مهمي گرفتيم، ولي به همان ميزان حق داريم و وظيفه داريم كه از تصميمات و سياست هاي نادرست و مساله دار انتقاد كنيم و اينها دو روي يك سكه و واقعيت هستند.
واژه های کلیدی: سياست | انتخابات | رييس جمهور | اخبار سیاسی و اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
